dotknięci cudem

Czuwając przy szpitalnym łóżeczku śpiącej spokojnie Helenki (mądrość wrodzona zapewne: wiedziała wczoraj, że sen to najlepsze lekarstwo - przespała więc dobę całą, a obudziła się dziś z uśmiechem małym - dokumentacja fotograficzna po powrocie naszym w warunki domowe), słucham pięknego czuwania z Circo Massimo z Rzymu o wielkiej przygodzie Naszego Papieża, o jego przekraczaniu wszelkich barier, jego wezwaniu non abbiate paura, jego życiu i śmierci. Czuwam, słucham i rozmyślam, wyciszona...
Niezwykłe rzeczy się dzieją, niezwykły czas, nie ma przypadków, dotyka mnie rzeczywistość utkana z niebieskich znaków... a dotknąć może wszystkiego, prawda Przyjacielu? Dotknąć Cudem! Dziękuję...

nowy przyjaciel

Kotek! nie taki tam zwykły! Ten jest Niezwykły! To Kotek Mamrotek! Kilka dni już temu się pojawił i od pierwszego wejrzenia nie zaiskrzyło... za to dziś? Nowy Przyjaciel pokochany, aż do bólu :-)

Ale to w dzień tylko! W nocy Heli wierna pozostaje Liskowi vel Mrówkojadowi o imieniu PrzywitaLis.
ps. Dziękuję Ci Anita za to oczywiste przypomnienie, o co chodzi! A mianowicie o to, że ważne jest to, by być szczęśliwą mamą! Super mamą tylko można być...
I jeszcze jedno. Nie można tkwić tak, jak w korku - jak pisze Jastrun - w takim mniemaniu o sobie, że się nie da rady podołać wszystkiemu. Lepiej wyskoczyć z tego "samochodu", zakasać rękawy i do roboty! 
Jedno się wcale nie musi z drugim kłócić. Trzeba tylko dobrze wyważyć, ustawić priorytety, a potem sztukę balansu opanować... czułym okiem spojrzeć na/w siebie...

wsi spokojna, wsi wesoła...

po świątecznej, błogiej przerwie nadrabiamy zaległości.
dziś więcej obrazów, niż słów ;-) a i tak wszystko jasne, prawda?

 

komunikacja

W tej zabawie komunikacja polega na wiadomo czym. Helenka zakrywa się pieluszką, po czym nogami i rączkami prosi - odkryjcie mnie :D:D:D:D

bilans

Znów tyle dziecięcej radości i zabaw - niebawem Maxi wraca do Ma. I nowości kilka:
1) Heli coraz częściej i więcej siadać chce i aż drży, gdy się jej na to pozwoli, trochę pomoże i oglądanie świata z tej perspektywy umożliwi,
2) z inicjatywy własnej fikać zaczęła z pleców na brzuszek - kolejny ważny etap, coraz częściej gęściej kombinuje,
3) ostatnią dawkę szczepienia zniosła bardzo, bardzo dzielnie - obyło się bez grama płaczu!
Ważenie i mierzenie również - zdrowa, dorodna, ni za duża, ni za mała, lecz w sam raz - 50centyl ;-))

pamiętamy! wspominamy!

10.04.10 - pamiętać będziemy - najważniejsze, co mamy do zrobienia. Zabraliśmy Helenkę. Moment odsłonięcia tablicy przespała, ale obecna była :)
zdjęcia - wyborne - dzięki uprzejmości Taty Muminka!
*
a dokładnie rok temu...mhm...
pewna przesympatyczna pani internistka powiedziała mi, że mój stan, to nie przesilenie wiosenne, a błogostan! 
pomimo ogromu tej tragedii, ja jakoś nie umiałam się smucić, płakać. Skrywana niepewna radość. Przez chwil parę tylko i wyłącznie moja... no i maleńkiej fasolki :) radość ogromna! ogromna! Aktualnie słodko śpiąca. Ukochana.

Fundament!

z wiersza ks. Twardowskiego

Święta dziewczynko z zapałkami
chroń nas przed staruchami
co płaczą że wszędzie zło
martwią się że nas okłamują
nie mówiąc nam o tym

a nas cieszy pole różowe
kiedy wschodzi zboże
nagietek który przekwita w październiku
pszczoły dokładnie złote
leszczyna co wydaje jednocześnie kwiaty i orzechy
spotykamy się z Matką Boską w ogrodzie
żyjemy z kundlem na co dzień
czujemy niewidzialne ręce
widzimy dalej
i więcej...

Helenko! bardzo byłaś dzielna - od samego rana taka dzielna! Ani na moment nie straciłaś swego wewnętrznego spokoju i opanowania. Muminki dumne są i dziękują!

 Aby narodziła się na nowo z Wody i z Ducha. Od dziś pięknieć i wzrastać będzie duchowo...

Cztery pokolenia! Prababcia, Babcia, Mama z Bohaterką dnia dzisiejszego.

Cudownie mieć taką rodzinę! i takich Przyjaciół!

Dobrze mieć tak fantastycznych Dziadków!
Dobrze mieć takich Chrzestnych!

Bardzo Wam DZIĘKUJEMY, że byliście z nami!

a potem poszli w kierunku dziupli i żyli długo i szczęśliwie :) haha!
Tobie - Krzysztofie - dziękujemy jakoś szczególnie!

obiecana dawno fotka z MM

wczoraj.dziś.jutro.

  

Helenka radośnie (po kilkunastu minutowym płaczu na ćwiczeniach z panią Marią) rozpoczęła piąty życia miesiąc...

                             
i tak nam dobrze razem
i tak się cieszę tym czasem - tym najlepszym z urlopów
i choć sił wieczorami nie starcza na pisanie, czytanie, tłumaczenie, czy też zwykłe domu ogarnianie... to wszystko nieważne! najważniejsze nasze bycie razem!

a jutro?
Jutro Wielki Dzień... i dla Niej, i dla nas, i dla całej rodziny i Wszystkich Innych już Ochrzczonych :-)

być blisko

Pan i Pani Ż.

już lecą pocztą polską do Helen - dwie żyrafy: Pani Żyrafa i Pan Żyraf :):):)
dziękujemy Pani Aniu z Zielonego Wzgórza i kreatywne sz(ż)ycie polecamy: http://mojezielonewzgorze.blogspot.com/